Δημοτικές Εκλογές (3): Πως πρασίνισε η Αθήνα;

Τα πανηγύρια τελείωσαν. Οι κάλπες ανοίχτηκαν και σιγά – μαζεύονται για τις αποθήκες. Οι πρώτες εκλογές μετά την ψήφιση του νόμου Καλλικράτη από εκεί που όλοι περίμεναν να είναι ανούσιες και βαρετές ξαφνικά ανέβασαν τον πυρετό το βράδυ της Κυριακής. Τα κουκιά ήταν λίγο ως πολύ μετρημένα. Ωστόσο το «μαύρο δαγκωτό» φόβιζε κυβερνητικούς υποψήφιους και η αποχή όλο το πολιτικό σύστημα.

Θελήσαμε να δούμε τελικά τι ήταν αυτό που έκανε λάθος, στον επικοινωνιακό κατά τα άλλα, δήμαρχο Ν. Κακλαμάνη να επανεκλεγεί στο Δήμο Αθηναίων; Με ποια επικοινωνιακά λάθη του πρασίνισε τελικά η Αθήνα μετά από 26 χρόνια:

     1.       Πολύ πριν από τις εκλογές είχε αρχίσει να δίνει συνεντεύξεις σε τηλεοπτικές εκπομπές. Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας Καμίνη τον βρήκε εν μέσω θέρους να τον αποκαλεί ως τον δεύτερο «κύριο τίποτα» (το αντίστοιχο που είχε πει ο Θ. Πάγκαλος στον Δ. Αβραμόπουλο το 1994). Οι συνεχόμενες σχετικά εμφανίσεις Κακλαμάνη είναι λογικό πως κούρασαν τον δέκτη καθώς δεν είχαν να πουν κάτι συγκεκριμένο. Η επανάληψη ξανά και ξανά κάποιων έργων που έγιναν μέσα στην τετραετία (φυτεύτηκαν 1700 δέντρα και δημιουργήθηκαν 17 νέα πάρκα) άρχιζε να κουράζει τον τηλεθεατή ψηφοφόρο. Οι τηλεοπτικές εμφανίσεις ενδεχομένως κούραζαν με την επαναλαμβανόμενη παρελθοντολογία. Έτσι ο Γ. Καμίνης κέρδισε με αυτόν τον τρόπο ένα κουρασμένο πολιτικά και τηλεοπτικά κοινό.

      2.       Ο ίδιος δεν κατάφερε να αποδείξει την φράση «Δεν έχω πολλά να πω. Έχω πολλά να κάνω» των εκλογών του 2006. Οι προσδοκίες που γεννήθηκαν στους δημότες ήταν λογικό να μην μπορούν να εφαρμοστούν. Πολύ χειρότερα ήταν αναμενόμενο να τριπλασιαστούν μετά την γενικευμένη οικονομική κρίση. Ακόμα και αν ο δήμαρχος δεν είχε ευθύνη έπρεπε να δώσει λύση για στην καθημερινότητα του δημότη: στην συσσώρευση μεταναστών στο κέντρο, στην καθήλωση του εμπορίου και στα μηδαμινά μεγάλα έργα για την Αθήνα. Η πολιτική μεσότητα Κακλαμάνη κούρασε όσους δεν αρκέστηκαν στην εξήγηση της αναρμοδιότητας και στην έλλειψη πολιτικής βούλησης που διατείνονταν διαρκώς η δημοτική αρχή ότι βασανίζει τον Δήμο. Για τον δημότη ο τοπικός άρχοντας είναι ο πρώτος που τρέχει για κάθε τι άμεσο του δημότη. Κάτι που αντικατοπτρίζεται στην φράση «τα παράπονά σου στον δήμαρχο».

     3.       Ο ίδιος ο Ν. Κακλαμάνη έκανε δυο χρόνια για να βρει τον βηματισμό του στην δημοτική αρχή. Κάτι που τον έκανε να χάσει πολύτιμο επικοινωνιακό χρόνο. Τότε έγιναν προσπάθειες μέσω του προγράμματος «Ο Δήμος στη Συνοικία σου» να γίνουν παρεμβάσεις με μικρά έργα σε όλα τα δημοτικά διαμερίσματα. Το πρόγραμμα σταμάτησε στην μέση κακήν κακώς και για άγνωστο λόγο με αποτέλεσμα ένα απτό καθημερινό αντίκτυπο για τον δημότη να μην μπορεί να τον εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά.

   4.       Οι ετήσιοι έντυποι απολογισμοί έργου περισσότερο προκάλεσαν παρά ενημέρωσαν. Θα ήταν από όλους λογικό μια αποτίμηση του έργου στο τέλος της τετραετίας. Η εκτύπωση πολυσέλιδων απολογισμών σε μέγεθος Α3 σχεδόν κάθε χρόνο, έκαναν τους περισσότερους να αντιδρούν για τα μεγάλα έξοδα χωρίς ουσία. Τα έργα, που δεν ήταν λίγα, χανόντουσαν μέσα στα τεράστια έντυπα και στην συνεχή επανάληψη της πραγματοποίησής τους.

      5.       Στις εκλογές του 2006 ο ίδιος κατέβηκε ως υπερκομματικός υποψήφιος που σκοπό του έχει να αγωνιστεί για την πρωτεύουσα. Η στάση του αυτή δημιούργησε έναν περισσότερο πολυκομματικό συνδυασμό, κάτι που φάνηκε τότε και από τις επιλογές των δημοτικών συμβούλων. Αντίθετα, μια βδομάδα πριν από το δεύτερο γύρο των δημοτικών, συγκεντρώνεται με στελέχη κομματικών συνδυασμών της Νέας Δημοκρατίας μαζί με τον Α. Σαμαρά προκειμένου να καρπωθεί λίγους ψήφους. Η πράξη αυτή τελικά είχε τα αντίθετα αποτελέσματα γιατί εν τέλει έχασε δυναμικό και από εκείνο που είχε σίγουρο.

      6.       Το επικοινωνιακό του επιτελείο προφανώς είναι παλαιάς κοπής αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί η λανθασμένη χρήση των μέσων. Ο αντίπαλός του χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τα νέα κανάλια επικοινωνίας του διαδικτύου και τις ομάδες πολιτών. Δημιουργούνται συζητήσεις, πολίτες αρχίζουν να οργανώνονται, και αν ακόμα δεν ήταν αρχικά πολιτικά προσκείμενοι στον συνδυασμό η σχέση τους και η αγάπη για την πόλη τους έκανε μέσω διαδικτύου να προωθούν ανέξοδα τον Γ. Καμίνη. Οι μετριοπαθείς και νεώτερης ηλικίας οπαδοί αρκέστηκαν στις οχλήσεις των κοινωνικών ομάδων δικτύωσης και ίσως να καθόρισαν την τελευταία εβδομάδα το αποτέλεσμα. Όταν από την άλλη ο συνδυασμός Κακλαμάνη προέβαλε μηδενική παρουσία στο διαδίκτυο και προσπαθούσε να κερδίσει ψηφοφόρους μέσα από καταχωρίσεις σε δωρεάν έντυπα και σκηνοθετημένες συνεντεύξεις.

      7.       Ο δήμος χρησιμοποιήθηκε σε ένα μέρος του για προπαγανδιστική λειτουργία των υποψηφίων του Ν. Κακλαμάνη. Οθόνες σε πολλές δημοτικές υπηρεσίες με εναλλασσόμενες συνεντεύξεις αντιδημάρχων να μιλούν για τα έργα της περιόδους τους προσπαθούσαν να κερδίσουν το καθημερινό βλέμμα του δημότη. Την ίδια ώρα που ένας ολόκληρος δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός χρησιμοποιούνταν ως καθ’ αυτό όργανο υπεράσπισης της δημοτικής αρχής και έμμεσης προβολής της. Σε όλα αυτά δεν αναφέρουμε την παράλληλη χρήση των υπηρεσιών του δήμου προς όφελος των υποψηφίων (τηλέφωνα, γραφεία κα).

   8.            Ο κυριότερος παράγοντας επικράτησης ωστόσο είναι η ίδια η αποχή των δημοτών. Η δημοτική αρχή δεν κατάφερε να πείσει τους ίδιους της τους ψηφοφόρους (της προηγούμενης αναμέτρησης) να πάνε να ψηφίσουν. Η αδιαφορία και η ενδεχόμενη σιγουριά του νικητή είναι αυτό που έκανε πολλούς να απέχουν.

Ο εναλλακτικός χαρακτήρας της υποψηφιότητας Καμίνη είναι αυτό που κέρδισε στα μάτια του ψηφοφόρου. Αν και το πρόγραμμα και οι θέσεις του ποτέ δεν έγιναν γνωστές, εντούτοις κατάφερε να συγκεντρώσει την εύνοια των δυσαρεστημένων πολιτικά ψηφοφόρων. Όλα αυτά για ένα άτομο επικοινωνιακά άγνωστο σε ένα πεδίο μονοκομματικά πολιορκούμενο και με ένα δήμαρχο επικοινωνιακά προικισμένο.

Δημοτικές Εκλογές (2) "Επικοινωνία με ξένα...κώλυβα"

Μόνο λίγο μέρες μας έμειναν από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Οι «Επικοινωνιακοί» σκέφτηκαν να απαριθμήσουν μερικές από τις πιο συνηθισμένες τεχνικές των εν ενεργεία δημάρχων και νομαρχών για δωρεάν δημοσιότητα.

Τα παραδείγματα είναι χαρακτηριστικότατα της τακτικής δημοσίων σχέσεων που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι σε όλοι την Ελλάδα. Αποδεικνύουν, πέραν από την επιφανειακή γνώση λειτουργίας της επικοινωνιακής πολιτικής, την κλασική λογική για «άρτο και θεάματα».

Ας μην ξεχνάμε πως αν ο δήμαρχος είναι και υποψήφιος έχει με τους κάτωθι τρόπους μια ευνοϊκότερη εικόνα για την περίοδο της θητείας του:

1. Οι περισσότεροι δήμαρχοι αφήνουν για το τέλος της τετραετίας τα εγκαίνια όποιων έργων έχουν κάνει. Με αυτόν τον τρόπο αφενός τα έργα «εμφανίζονται επίσημα» στα μάτια των δημοτών αλλά παραμένουν και πρόσκαιρα στην μνήμη τους ως ψηφοφόροι. Τα εγκαίνια μπορεί να περιλαμβάνουν από νέα δημοτικά κτίρια μέχρι παιδικές χαρές και μικρά πάρκα. Φυσικά μια τέτοια εκδήλωση σκοπό έχει να δημιουργήσει «θόρυβο» και έτσι συνήθως περιλαμβάνει καλλιτεχνικό πρόγραμμα ή μικρή δεξίωση.

2. Διοργανώνονται εκδηλώσεις αποκαλυπτηρίων αγαλμάτων, γλυπτικών συνθέσεων ή αναθηματικών πλακών. Πέραν από την λογική ότι κάποιοι ικανοποιούνται γιατί ο δήμος τιμάει ένα προσφιλή πρόσωπο, οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούν καλές ευκαιρίες στον κάθε δήμαρχο να έρθει σε επαφή με τους δημότες και να αναδείξει μια γειτονιά με ένα μικρό έργο που προσδίδει ιστορικό κύρος.

3. Η διοργάνωση αθλητικών εκδηλώσεων δίνει την αίσθηση του ενεργού δήμου και ικανοποιεί κυρίως της νεαρότερες ηλικίες. Τέτοιες συνήθως είναι εκδηλώσεις μαζικού αθλητισμού (ποδηλατικός γύρος πχ), πρωταθλήματα μεταξύ γειτονιάς ή σχολείων του δήμου, ή αθλητικοί αγώνες ανοικτοί σε όλους τους δημότες. Τα τελευταία χρόνια αυτές οι εκδηλώσεις έχουν ιδιαίτερη απήχηση και κεντρίζουν τους δημάρχους μιας και έλκουν πολλούς χορηγούς. Κάτι που σημαίνει οφέλη δημοσιότητας για τον Δήμο με σχεδόν μηδενικό κόστος.

4. Η εξαγγελία εξειδικευμένων προγραμμάτων κερδίζει δημοσιότητα και συνήθως θετικά σχόλια. Τέτοια προγράμματα μπορούν να είναι η ανάπτυξη εκείνων της Βοήθειας στο Σπίτι, η προληπτική ιατρική σε σχολεία και στην Τρίτη ηλικία αλλά και εκείνα που αφορούν αδέσποτα και ειδικές πληθυσμιακές ομάδες (εκμάθηση ελληνικών σε μετανάστες πχ). Τα αποτελέσματα αυτών δεν είναι αμέσως ορατά. Ενώ ο πληθυσμός που ενδιαφέρουν όχι απαραίτητα μεγάλος. Παρ’ όλα αυτά προκαλούν θετικό αντίκτυπο για την δημοτική αρχή.

5. Οι εφημερίδες αναφέρονται συχνά σε ρεπορτάζ τους στην «πολιτική της κατσαρίδας». Οι συνεχείς υγειονομικοί έλεγχοι από κλιμάκια των νομαρχιών, ιδίως σε περιπτώσεις που αντιλαμβάνονται προβλήματα στους χώρους που επισκέπτονται, είναι ένα σίγουρο θέμα για προβολή από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Ο πολίτης μένει ευχαριστημένος γιατί οι «κακοί επαγγελματίες» βρίσκονται και τους επιβάλλεται πρόστιμο και φυσικά λέει τα «μπράβο του» στο υγειονομικό των νομαρχιών. Επομένως το εύκολο και αυτονόητο, οι συνεχείς και πολλοί υγειονομικοί έλεγχοι, αποφέρουν θετικά σχόλια και για τον ίδιο το νομάρχη!. Στην ίδια λογική πολλοί δήμαρχοι κάνουν επιχειρήσεις καθαρισμού ή ευπρεπισμού (με την πρόφαση λόγων δημόσιας υγείας) σε εγκαταλελειμένα κτίρια ή οικόπεδα.

6. Οι περιοδικές εκθέσεις (ανθοκομική, κήπου, βιβλίου) που διοργανώνονται συνήθως με την βοήθεια των δήμων αποτελούν δραστηριότητες για να προσελκύσουν κόσμο στην περιοχή του κάθε δήμου. Πέραν από την εμπορική κίνηση που έτσι αναπτύσσεται ο δήμος εμφανίζεται πολυπράγμων και ενεργός.

7. Κλασική ενέργεια κάθε δημάρχου αποτελεί η φωτογράφιση του νέου στόλου οχημάτων ή όλου του προσωπικού που δραστηριοποιείται στον τομέα καθαριότητας. Η εικόνα του «ετοιμοπόλεμου μηχανισμού» ενισχύει το μήνυμα του δραστήριου δήμαρχου συνήθως σε απολογιστικά έντυπα ή άλλα διαφημιστικά του κάθε δήμου.

Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές για κάθε περίπτωση και δεν αποτελούν σχόλιο-κριτική για τους ΟΤΑ από όπου προέρχονται.

Δημοτικές Εκλογές (1) Πολιτικό Φυλλάδιο... οι πετυχημένες τακτικές

«Έφτασαν οι εκλογές εμπρός βήμα ταχύ». Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι θα πρέπει να γίνουν γνωστοί, να επικοινωνήσουν και φυσικά να προβάλλουν το πρόγραμμα και τον συνδυασμό τους.

Το κερασάκι στην τούρτα των προεκλογικών περιοδειών είναι πάντα το φυλλάδιο του υποψηφίου. Και αυτό γιατί περιέχει περιεκτικά τα σημαντικότερα στοιχεία για τον συνδυασμό και τον υποψήφιο. Λόγω του φτηνού κόστους παραγωγής μπορεί να φτάσει σε κάθε δημότη. Μαζί με την προεκλογική αλληλογραφία το προεκλογικό φυλλάδιο αποτελεί ίσως το πιο μαζικό μέσο επικοινωνίας (δεδομένου των περιορισμών στην τηλεόραση και του μεγάλου κόστους καταχωρήσεων) ενός υποψηφίου με τους ψηφοφόρους. Το προεκλογικό φυλλάδιο συνηθίζεται να διαβάζεται φωτογραφικά από τους περισσότερους και έτσι η εικόνα του και μόνο εμπνέει συμπάθεια, θαυμασμό ή ειρωνικά σχόλια για τον υποψήφιο.

Επιλέξαμε μερικά από τα καλύτερα προεκλογικά φυλλάδια υποψηφίων δημοτικών συμβούλων για τον Δήμο Αθηναίων από τις εκλογές του 1998, 2002 και 2006. Δείτε τα, πιάστε την λογική τους και εμπνευστείτε το δικό σας για αυτές τις εκλογές.

Α. Πρωτοτυπία στην ιδέα

1.       Η παράταξη του Αλέξη Τσίπρα «Ανοιχτή Πόλη» πέρα από το καθ` αυτό πρόγραμμα ενεργειών επέλεξε μέσα από τρεις εικονογραφημένες ιστορίες σε μορφή κόμικς να σχολιάσει την δημοτική αρχή τους υποψηφίους και να παρουσιάσει την δική της πολιτική άποψη για τον δήμο.

2.       Ο Στέλιος Ζώντος αντί για φυλλάδιο επιλέγει μια σειρά από φωτογραφίες της Αθήνας. Έτσι 10 έγχρωμες καρτολίνες συνοδεύουν πίσω τους μια ευχή για την Αθήνα από σημαντικές προσωπικότητες μαζί με το όνομα και τον συνδυασμό του υποψηφίου.

3.       Η πολιτική μηχανικός Ροδούλα Λαγουδάκου ποζάρει στην φωτογραφία με κράνος ασφαλείας και φωσφορίζον γιλέκο εργοταξίου. Η ατάκα της έξυπνη: «Μαζί συγκοινωνούμε», με ένα φυλλάδιο που μπορεί να κρεμαστεί σε κάθε πόρτα.

4.       Η Μαριάννα Παγώνη, γνωστή έμπορος της Αθήνας, εκμεταλλεύεται το όνομα της φίρμας της και φιγουράρει σε ένα φυλλάδιο σε σχήμα γραβάτας με την εύστοχη ατάκα: «Για κάθε κόμπο υπάρχει λύση».

5.       Ο Δημήτρης Παγαδάκης με μια μικρή καρτολίνα με την φωτογραφία του προσπαθεί να αναδείξει τέσσερα ερωτήματα – προβλήματα για την Αθήνα μέσα από ανάλογα σκιτσάκια.

6.       Η Φωτεινή Πιπιλή, ως υποψήφια νομάρχης τότε, εμπνεόμενη από την υπαίθρια γλυπτική έκθεση cow parade φιγουράρει αντί αυτής στο φυλλάδιό της μια αγελάδα φορώντας γυαλιά ηλίου και με την φράση κάτω της «Πιο Αθήνα δεν γίνεται!».

 

7.       Ο Σταύρος Μηλιώνης εκμεταλλεύεται την τηλεοπτική φρασεολογία που δημιουργήθηκε μέσα από τα ριάλιτι τηλεπαιχνίδια και αναφέρει «προτεινόμενα για αποχώρηση, τη μιζέρια, την ταλαιπωρία και την αδιαφορία».

8.       Ο Χάρης Οικονομόπουλος φιλοξενεί ένα σκιτσάκι – γελοιογραφία μαζί με τον τότε δήμαρχο να ανάβουν φανοστάτες και από κάτω την φράση του Δημ. Αβραμόπουλου «Για μια Αθήνα με περισσότερο φώς».

9.       Η Μαρία Τζομπανάκη μετατρέπει το φυλλάδιο της σε Αστυνομική Ταυτότητα που στο πίσω μέρος της κλείνει μια ιδιόχειρη επιστολή της υποψηφίας.

Β. Η ατάκα και το παιχνίδι με τις λέξεις

1. Μια επιστολή της Νίτσας Λουλέ αγκιστρώνει στο πάνω αριστερό μέρος της ένα μικρό σακουλάκι κοκκινόχωμα με κεφαλίδα της την φράση του Γ. Ρίτσου «Αυτό το χώμα είναι δικό μας». Συνεχίζοντας πως «είναι χώμα της ιερής Αττικής γης».

 

2. Η Ζωή Λάσκαρη με μια πολύ φωτεινή φωτογραφία δίνει την δική της πινελιά λέγοντας πως «η Αθήνα ΖΩΗρεύει».

3. Ο Αντώνης Θησέας προσπαθεί να δημιουργήσει ατάκα μέσα από την φράση στο φυλλάδιο του «η Αθήνα παραπαίει ψήφισε Δημήτρη Μπέη».

4. Η Σόφη Δασκαλάκη – Μυτιληναίου, μέσα στον παροξυσμό του χρηματιστηρίου και με δεδομένο ότι το όνομα Μυτιληναίος συνδέεται με ισχυρές επιχειρήσεις, προσπαθεί να αναδειχθεί ως «η μετοχή της Αθήνας».

5. Η Ρόδη Κράτσα παίζει με το όνομά της και φιλοξενεί στην πρώτη σελίδα του φυλλαδίου της ένα κατακόκκινο ρόδι που ανοίγει, και μέσα του κλείνει φωτογραφίες της υποψήφιας.

Γ. Η Φωτογραφία

Η φωτογραφία του υποψηφίου είναι ίσως αυτή που κερδίζει τα περισσότερα βλέμματα ακόμα και όταν ο υποψήφιος δεν έχει να πει τίποτα. Έτσι μια καλή φωτογραφία ιδίως για γυναίκα υποψήφια ανεβάζει υποστηρικτές, ενώ μια κοινότυπη κρατάει αδιάφορους τους ψηφοφόρους.

Ένα παράδειγμα είναι η Φώτο της Ντόρας Μπακογιάννη που χρησιμοποιήθηκε για το έντυπο του συνδυασμού της. Τα αστραφτερά χαμόγελα και τα χαρούμενα πρόσωπα είναι συνήθως το μεγαλύτερο συν κυρίως για τις νέες υποψήφιες στις εκλογές.

WWF: Ενα Panda δε μπορεί να κάνει τα πάντα

Με χιομοριστικό και ευφάνταστο τρόπο προσπαθεί η WWF Ελλάς να ευαισθητοποιήσεει τους πολίτες για την αποφυγή των δασικών πυρκαγιών το καλοκαίρι. Το Panda, που είναι και σήμα κατατεθέν της οργάνωσης, επεμβαίνει τη τελευταία στίγμη για να προλάβει τις αμέλειες του ηθοποιού Χρήστου Χατζηπαναγιώτη (που συμμετέχει εθελοντικά στη καμπάνια). Με αυτό τον τρόπο το WWF Ελλάς προσπαθεί να μας τονίσει το τίτλο - σύνθημα της νέας του καμπάνια "Ένα Panda δεν μπορεί να κάνει τα πάντα".

Η καμπάνια τρέχει μέσω καταχωρήσεων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σποτ και καναλιών κοινωνικής δικτύωσης. Προσπαθεί να αναδείξει τις λεγόμενες "αθώες κινήσεις" του καλοκαιρίου που κάνουν οι περισσότεροι (κάψιμο χόρτων, ψησταρία στην εξοχή, πέταμα τσιγάρου) και συνήθως προκαλούν το 40% των πυρκαγιών στην Ελλάδα.

Η καμπάνια υλοποιείται με την υποστήριξη των Κοινωφελών Ιδρυμάτων Ι.Σ. Λάτση, Α.Γ. Λεβέντη και Μποδοσάκη και την συμβολή εθελοντών της οργάνωσης (εταιρείων και ανθρώπινου δυναμικού). Αξίζει να πούμε ότι είναι η πρώτη φορά που συνεργάζονται τόσο επιτυχημένα Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για την δημιουργία μιας επιτυχημένης και ποιοτικά εξαιρετικής καμπάνιας ευαισθητοποίησης.

Το δημιουργικό έγινε από το Τμήμα Επικοινωνίας του WWF και η παραγωγή των σποτ από την Anemon.

Η σελίδα της καμπάνιας είναι http://www.wwf.gr/panda/

Flatmates: Η πρώτη διαδικτυακή ελληνική σειρά

Στις 2 Απριλίου του 1970 η ΥΕΝΕΔ ανοίγει την αυλαία στο πρώτο ελληνικό σήριαλ. Το «ελληνικό θέατρο συνέχειας» όπως ονομάστηκε τότε ξεκινάει με την σειρά «Το σπίτι με τον φοίνικα».

Γρήγορα οι τηλεοπτικές σειρές αγκαλιάζονται από το ελληνικό κοινό και έτσι μετά την έκρηξη της ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης τα σήριαλ γίνονται τα δυνατά χαρτιά των καναλιών.

Οι καιροί όμως αλλάζουν. Οι ποιοτικές παραγωγές γίνονται όλο και πιο λίγες καθώς το κόστος τους μπορεί να καλύψει πλέον μόνο η ΕΡΤ. Τα κανάλια στρέφονται σε φτηνές λύσεις reality. Με την τηλεόραση να χάνει τη μερίδα του λέοντος που κατείχε στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία.

Οι νέες τεχνολογίες αλλάζουν τα δεδομένα. 

Αν πριν 5 χρόνια μιλούσαμε για σήριαλ μέσω διαδικτύου θα ήταν ουτοπία. Σήμερα όμως έχουμε το πρώτο ελληνικό διαδικτυακό σήριαλ που έκλεισε τον πρώτο κύκλο προβολής τους. Ο λόγος για το Flatmates που ξεκίνησε την προβολή του στις 17 Φεβρουαρίου του 2010.Τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες συγκατοικούν στην Αθήνα και μεταφέρουν σε τετράλεπτα επεισόδια την ζωή τους. Νέοι ηθοποιοί και νέοι συντελεστές μετέφεραν στα ελληνικά δεδομένα μια επιτυχημένη πορτογαλική ιδέα (το «Τ2 para 3») που το 2008-2009 είχε προσελκύσει πέντε εκατομμύρια συντελεστές.

Οι Flatmates κρύβουν ένα κοινό με το πρώτο ελληνικό τηλεοπτικό σήριαλ. Τότε η ιταλική εταιρεία τηλεοράσεων "Urania" ήταν o εμπνευστής και ο χορηγός της πρώτης τηλεοπτικής προσπάθειας. Τώρα αρκετοί υποστηρικτές και χορηγοί ενίσχυσαν την πρώτη διαδικτυακή σειρά. Κύριοι χορηγοί είναι η Αθηναϊκή Ζυθοποιία, η Coca Cola 3Ε και η Forthnet, που προβάλουν μέσω product placement (γκρίζα διαφήμιση) την μπύρα Amstel, την Amita Frooties και το δίκτυο καταστημάτων Forthnet. Στα τελευταία επεισόδια κυριαρχούν βέβαια και τα προϊόντα της Vichy.

Εκτός από την ιστοσελίδα της σειράς (theflatmates.gr), επεισόδια προβάλλονται σε τέσσερις ακόμα συνεργαζόμενες ιστοσελίδες (zoo.gr, msnhellas, yupi.gr, MTV Greece). Η συχνότητα προβολείς είναι 2-3 επεισόδια την εβδομάδα. Ήδη ο πρώτος κύκλος έκλεισε με 35 επεισόδια, με τις πρώτες δέκα εβδομάδες να καταγράφουν 530.000 θεατές.

Είναι γεγονός πως για πολλούς πλέον η οθόνη του υπολογιστή έχει αντικαταστήσει την τηλεόραση. Το Flatmates έκανε ένα ευνοϊκό ξεκίνημα σε μια αγορά που φαίνεται να αλλάζει. Δεδομένου ότι στο μέλλον η τηλεόραση και το διαδίκτυο θα έχουν τα δικά τους κοινά. Σε μια τηλεόραση που όπως αναμένεται από Σεπτέμβρη θα περιορίσει την δυναμική της λόγω οικονομικής δυσχέρειας. 

Οι Flatmates κατάφεραν να κερδίσουν την «αγάπη» της νεολαίας κυρίως στα κανάλια κοινωνικής δικτύωσης. Το νεαρό της ηλικίας των πρωταγωνιστών και οι ρεαλιστικοί διάλογοι τράβηξαν τα κλικ στο διαδίκτυο. Με κερδισμένους τους χορηγούς της διαδικτυακής σειράς που στράφηκαν σε κάτι νεανικό τα «φιλικά» στην συγκεκριμένη ηλικία προϊόντα τους.

Το Project των Flatmates έχει αναλάβει η Digiviews και την παραγωγή η CL Productions. WEB infrastructure: QNS Social media administration: socialbrands.gr

Mundial και διαφημίσεις χορηγών

Με πολλές ελπίδες ξεκίνησε η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου για το Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA 2010 στη Νότια Αφρική. Μαζί της είχε αρκετούς χορηγούς να την υποστηρίζουν. Στο πλαίσιο γνωστοποίησης της συνεργασίας τους με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, επικοινώνησαν με διαφημιστικές καταχωρίσεις και σποτ και πολλές προωθητικές ενέργειες. Ας δουμέ δυο από αυτές.

H Vodafone λάνσαρε νέα καμπάνια με μήνυμα "Με κάθε τρόπο θα είμαστε κοντά σου". Στο διαφημιστικό σποτ ένας φιλότιμος οδηγός ταξί αποφασίζει να μεταφέρει τρεις έλληνες στην Νότια Αφρική επειδή είχαν χάσει την πτήση τους για εκεί. Διασχίζουν οδικώς Ευρώπη και Αφρική, αναδεικνύοντας στο τέλος την πίστη όλων των ελλήνων στην προσπάθεια της Εθνικής Ελλάδος. Η καμπάνια είναι επιμέλεια της Spot JWL.

H Vodafone επίσης διένειμε από τα καταστήματά της λογοτυπημένη εμφάνιση στα χρώματα της εθνικής ομάδας.

H Amstel σε συνεργασία με την ΕΠΟ δημιούργησε πρόγραμμα επικοινωνίας με τίτλο "Θα σκεφτόσουν την Εθνική χωρίς τις ευχές όλων μας;". Ένας φιλόδοξος προπονητής επαρχιακής ομάδας αποφασίζει να γράψει τις ευχές του στην φανέλα της Εθνικής. Η γιγαντιαία φανέλα περιόδευσε σε 6 μεγάλες πόλεις και συγκέντρωσε τις ευχές των ελλήνων ενώ στη συνέχεια ταξίδεψε στην προετοιμασία της εθνικής ομάδας όπου και παραδόθηκε στους παίκτες. Η εφαρμογή υποστηρίχτηκε και ηλεκτρονικά μέσω ιστοσελίδας που παρέδιδε μαθήματα ο γνωστός πια... προπονητής της Ανω Βασιλίτσας!

Lipton Ice Tea και Beach Volley στο Σύνταγμα

Μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει την φράση «και θάλασσα θα σας φέρουμε» να την ακούμε από το στόμα υποψηφίων δημάρχων. Πρόσφατα όμως αποδείχτηκε ότι αν δεν μπορεί να έρθει η θάλασσα έρχεται, τουλάχιστον, η αίσθηση της παραλίας στην καρδία της Αθήνας!.

Μέσα σε μια φτωχή από επικοινωνιακές εκδηλώσεις συγκυρία η PepsiCo HBH θέλησε να πρωτοτυπήσει. Στηρίζοντας για 5^η χρονιά την Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης, έστησε ένα γήπεδο beach volley στην Πλατεία Συντάγματος δίνοντας από εκεί την έναρξη του Πανελλήνιου Σιρκουί Beach Volley - Masters 2010.

Η σκέψη έξυπνη αλλά αρκετά δαπανηρή. Καθότι πέραν των αρκετών κυβικών με άμμο που στρώθηκαν, κατασκευάστηκαν και κερκίδες για 800 περίπου θεατές. Ενώ οι διερχόμενοι από την Πλατεία μπορούσαν να παρακολουθούν τους αγώνες από μεγάλες γιγαντοοθόνες.

Μαθητικές και ερασιτεχνικές ομάδες είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δεξιότητές τους στο βόλεϊ. Παράλληλα μάθαιναν τα «μυστικά» του αθλήματος από γνωστούς αθλητές που βρίσκονταν στο χώρο.

Το Lipton Ice Tea, που ήταν και ο μεγάλος χορηγός του τουρνουά, συμμετείχε στην εκδήλωση με εκτεταμένες προωθητικές ενέργειες (διαγωνισμοί, δωρεάν διάθεση). Αυτό που πέτυχε ήταν να ταυτίσει το όνομά του με το τουρνουά βόλεϊ. Κάτι τέτοιο δεν ήταν δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι το brand είχε κατακλίσει την πλατεία μέσα από μεγάλα banner, promoter, και περίπτερα του χορηγού.

Σίγουρα η θέση του Lipton Ice Tea ως του αναψυκτικού του καλοκαιριού, ενισχύθηκε ιδιαίτερα στις νέες ηλικίες που βρέθηκαν στις εκδηλώσεις στο Σύνταγμα. Μέρος των αγώνων καλύφθηκε τηλεοπτικά από την κρατική τηλεόραση. Κάτι που ασφαλώς σημαίνει αύξηση προβολής του brand σε σχέση με τον ανταγωνισμό.

Το ATHENS GOLDEN CUP 2010 πραγματοποιήθηκε 2 με 6 Ιουνίου 2010 στο Σύνταγμα. Στην διοργάνωση συμμετείχε ο Οργανισμός Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων, με στόχο ο αθλητισμός και η ψυχαγωγία να εμπλακεί με τον τουρισμό και τον πολιτισμό της Πόλης. Πιστεύοντας ότι μια τέτοια διοργάνωσει δίνει στου επισκέπτες και στους κατοίκους της Αθήνας μια θετική χροιά στην πληγωμένη εικόνα της πρωτεύουσας.

Η ιδέα σίγουρα ήταν πρωτότυπη και συνάμα αρκετά δαπανηρή. Αυτό που κατάφερε ο χορηγός ήταν να ανοίξει τον δρόμο σε μια διαφορετική επικοινωνία εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Απλα Μαθήματα Πολιτικής Επικοινωνίας (1)

Για αρκετά μεγάλο διάστημα οι περισσότεροι στο άκουσμα της έννοιας «πολιτική επικοινωνία» πίστευαν πως περιλαμβάνει μόνο την οργάνωση της προεκλογικής εκστρατείας κομμάτων ή προσώπων. Σήμερα βέβαια η πολιτική επικοινωνία δεν μπορεί να βρει έναν καθαρό ορισμό. Το σίγουρο είναι πως παίζει έναν σημαντικό ρόλο στην λειτουργία του πολιτικού συστήματος.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η ελληνική κοινωνία βιώνει την οικονομική κρίση ως το μείζον κοινωνικό πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας. Για την πολιτική επικοινωνία βέβαια το κοινωνικό πρόβλημα δεν σημαίνει απαραίτητα μια δύσκολη κατάσταση. Αλλά μια δραστηριότητα ομάδων που προβάλλουν ισχυρισμούς και υποθέσεις γύρω από ένα θέμα. Με το σκεπτικό αυτό η κατάσταση της οικονομίας μπορεί να βρει λύση «επικοινωνιακά». Αυτό συμβαίνει συνήθως μέσα από την δραματοποίηση περιστατικών που δημιουργούν «νέα» προβλήματα για την κοινή γνώμη. Με συνηθέστερη έτσι την αποσιώπηση γεγονότων από το κοινό και μετάθεση του ενδιαφέροντός  του σε νέα κοινωνικά θέματα. Συχνά με αυτόν τον τρόπο προβάλλονται προβλήματα που ήδη έχουν βρει λύση, ώστε η αρχική εντύπωση του ανεφάρμοστου, να μεταβάλλεται τελικώς με την φαινομενική πολιτική επιτυχίας.

Γενικότερα η πολιτική επικοινωνία στοχεύει στο να καθορίζει (ή να ρυθμίζει όσο μπορεί) την θεματολογία των Μέσων. Κάτι τέτοιο είναι λογικό από την στιγμή που ο πολιτικός διάλογος έχει αντικατασταθεί με το «πολιτικό θέαμα». Οι εικόνες που κατακλύζουν τον τηλεθεατή (άρα και τα θέματα της τηλεόρασης) πρέπει να εναλλάσσονται γρήγορα σαν να πρόκειται για σκηνές από ταινία. Με αυτόν τον τρόπο ο τηλεθεατής θεωρεί πως κατέχει πολλές εμπειρίες στα θέματα της επικαιρότητας., άρα και της πολιτικής καθημερινότητας. Στην πραγματικότητα όμως έχει μια «μεσοποιημένη» αντίληψη μέσα από εντυπώσεις, πληροφορίες και γνώμες  που φιλοξενούν τα ΜΜΕ. Στην ουσία δημιουργεί στον εαυτό του ένα «ψευτοβίωμα», ότι κατέχει πολιτική πληροφόρηση, για να "εξουδετερώσει" τη μη συμμετοχή στα κοινά.
Ας τα δούμε όλα τα παραπάνω με μερικές τρανταχτές περιπτώσεις επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης το τελευταίο διάστημα.

Στις 5 Μαΐου πραγματοποιείται μια μεγάλη συγκέντρωση εργαζομένων στο κέντρο της Αθήνας εναντίον των προωθούμενων τότε μέτρων λιτότητας. Το θλιβερό περιστατικό στην τράπεζα της οδού Σταδίου επισκιάζει θέλοντας και μη την ημέρα. Το γεγονός φορτίζεται συναισθηματικά από κόμματα και Μέσα. Σε λίγες μόνο ώρες έχει δημιουργηθεί ένα νέο πρόβλημα. Η κουβέντα, οι δημοσιεύσεις και οι αναλύσεις των πολιτικών συντακτών εστιάζονται στο «ποιος» και «γιατί» σκότωσε άδικα τους τρεις εργαζόμενους. Η μαχητικότητα της πορείας μεταφέρεται μόνο στο πεδίο των επεισοδίων, και τα πλάνα των δελτίων ειδήσεων κατακλύζονται από συναισθηματικά φορτισμένες εικόνες απεγκλωβισμού και δηλώσεων συναδέλφων των θυμάτων. Με αυτόν το τρόπο επανέρχεται ως κοινωνικό πρόβλημα η βία και όχι η δυσαρέσκεια από τους οικονομικούς χειρισμούς.

Μολαταύτα, η οικονομική δυσπραγία δεν είναι εύκολο να αποσιωπηθεί τελείως. Πολύ περισσότερο η κοινή απαίτηση του «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Η κυβέρνηση προσπαθεί να φανεί ότι έχει θέληση να αλλάξει την εικόνα της φοροδιαφυγής και της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος που υπάρχει εδώ και πολλές δεκαετίες στην ελληνική κοινωνία. Επικοινωνιακά τα κατάφερε με μικρές ατέλειες βέβαια. Έτσι, μετά από πολλά χρόνια ανακοινώνονται κατάλογοι φοροφυγάδων γιατρών που εντοπίστηκαν μετά από έρευνα της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων. Το επικοινωνιακό φάουλ ήταν ότι τα ονόματα των μεγαλογιατρών (οι λεγόμενοι του Κολωνακίου) είχαν δοθεί με τα αρχικά γράμματα. Ενώ οι υπόλοιποι με έδρα λαϊκές συνοικίες με ολόκληρο το όνομα! 

Το ίδιο διάστημα ο Πρωθυπουργός και η Υπουργός Περιβάλλοντος διακηρύττουν την πεποίθηση της κυβέρνησης να ανοίξει τις καταπατημένες παραλίες της Αττικής σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα αναβάθμιση της παραλιακής ζώνης από το Φάληρο μέχρι τη Γλυφάδα. Το έργο «εγκαινιάζεται» με την κατεδάφιση του αυθαίρετο νυχτερινού κέντρου «Φαντασία» στον Άλιμο παρουσία του Πρωθυπουργού που "επιθεωρεί" τα μελλοντικά έργα στην παραλιακή. Φυσικά το κτίριο είχε εγκαταλειφθεί και έστεκε έρημο εδώ και μια δεκαετία. Την ίδια ώρα που αυθαίρετα νυχτερινά μεγαθήρια δίπλα του δεν αγγίχτηκαν, και οι εξαγγελίες του οικονομικού επιτελείου έκαναν λόγο για νομιμοποίηση αυθαιρέτων και ημιυπαίθριων χώρων.

Πάνω από όλα βέβαια η σημερινή πολιτική είναι εικόνα. Κατά αυτόν τον τρόπο η επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού επικεντρώθηκε στις αμοιβαίες φιλοφρονήσεις των δυο ηγετών. Οι περισσότεροι διάλογοι ήταν περισσότερο εθιμοτυπικοί με καθαρά επικοινωνιακή την κοινή φωτογραφία με τον Μίκη Θεοδωράκη. Στο τηλεθεατή που παρακολούθησε δελτία ειδήσεων εκείνες τις μέρες έμεινε η αντίληψη υπογραφής 21 συμφωνιών. Με αυτόν τον τρόπο θεώρησε ότι λογικά η επίσκεψη είναι επιτυχής, ασχέτως αν δεν έμαθε ποτέ τι υπογράφηκε και τι συμφωνήθηκε! Στον κατακλυσμό βέβαια της εικόνας δεν έλειπε και η life style εκδοχή της πολιτικής με πλάνα των δυο συζύγων των πολιτικών να πηγαίνουν για αγορές σε μεγάλα πολυκαταστήματα και σε μουσεία. Η προσέγγιση αυτή είναι ένας καλός τρόπος να κυριεύσει το θέμα σε όλες τις τηλεοπτικές ζώνες και κατ' επέκταση σε όλα τα κοινά.

Ο τηλεθεατής θέλει να μάθει. Μόνο που η πολιτική γνώση και ο πολιτικός σχολιασμός δεν περνάει από τις infotainment εκπομπές. Ο ίδιος έχει την ψευδαίσθηση ότι έτσι συμμετέχει, επειδή θεωρεί αυτά που σχολιάζονται σε μια ελαφριά σε περιεχόμενο εκπομπή αρεστά. Σε κάποιες περιπτώσεις επειδή του αρέσει η  σατυρική χροιά  της παρουσίασης της επικαιρότητας νομίζει ότι  παρακολουθώντας ευτές τις εκπομπές κάνει «αντίσταση» στα επιβαλλόμενα οικονομικά μέτρα. Στην πραγματικότητα όμως έχει απαξιώσει την πολιτική, είναι αδρανής και αδιάφορος για τα κοινωνικά προβλήματα και έχει κλειστεί στον ιδιωτικό του χώρο.

Για το θεωρητικό υπόβαθρο της πολιτικής επικοινωνίας αρκετες λεπτομέρειες στο βιβλίο του Ν. Δεμερτζή "Πολιτική Επικοινωνία" εκδόσεις Παπαζήση

Δελτίο Τύπου και τύπου...δελτίο

"- Καλησπέρα σας, το όνομα μου είναι blablabla και σας καλώ εκ μέρους της εταιρείας blabla. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν λάβατε ένα δελτίο τύπου που στείλαμε σχετικά με blablabla.

- Βεβαίως, το έλαβα χθές το μεσημέρι

- Πολυ ωραία. Θέλω επίσης να σας ρωτήσω αν σας φάνηκε ενδιαφέρον και αν θα υπάρξει κάποια δημοσίευση.

- Κοιτάξτε, το έχω προωθήσει για δημοσίευση και θα εξαρτηθεί απο τον αρχισυντάκτη μου.

- Πολύ ωραία σας ευχαριστώ πολύ..."

Και όλοι ξέρουμε που το προώθησε... Αυτός θα μπορούσε να είναι - και είναι - ένας καθημερινός τυπικός διάλογος μεταξύ ενός νέου client executive και ενός δημοσιογράφου στη διάρκεια του follow up για την κυκλοφορία δελτίου τύπου.

Το πιθανότερο είναι πως μετά απο αυτό το διάλογο το δελτίο δε θα δεί ποτέ το φως της δημοσιότητας γιατί προωθήθηκε αντί για τον αρχισυντάκτη, στον κάλαθο των αχρήστων ή στα deleted του outlook. Τι δεν έγινε σωστά λοιπόν; Όχι πολλά πράγματα αλλά πολύ ουσιαστικά. Αν ξεπεράσει κανείς κάποια βασικά η ουσία επικεντρώνεται σε δύο πράγματα στρατηγικής σημασίας.

1. Το δελτίο πρέπει να περιέχει είδηση. Το λάθος που κάνουν πολλοί πελάτες -μιλάω εκ της βραχύβιας πείρας μου- είναι να νομίζουν πως θα πουλήσουν μέσα απο ένα δελτίο τύπου. Εκεί μπαίνει στη μέση ο ρόλος του συμβούλου με τον οποίο θα πρέπει να τους αποτρέπει κανείς απο κάτι τέτοιο. Αν η λίστα των ανθρώπων που θα παραλάβουν το δελτίο έχει εξ' αρχής καταρτιστεί σωστά τότε αρκεί το Δ.Τ. να έχει κάτι που αξίζει για το δημοσιογράφο και αυτό είναι ένα γεγονός που αφορά το ρεπορταζ που καλύπτει. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως τα ΜΜΕ δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Δημοσιεύουν ειδήσεις και διαφημίσεις. Επομένως αν το Δ.Τ. μοιάζει με διαφήμιστικό φροντίστε η εταιρεία την οποία εκπροσωπείτε να έχει καλές και -πρώτα απ' όλα - έμμισθες σχέσεις με το εμπορικό τμήμα του μέσου που θέλετε να προσεγγίσετε, αλλιώς... . Πρόσφατα έτυχε να μιλάω τηλεφωνικά με δημοσιογράφο -με τον οποίο να σημειώσω ότι δεν έχουμε γνωριστεί- πάνω απο 20' για δελτίο τύπου στο οποίο έκανα follow up - εξυπηρέτηση σε άλλο συνάδελφο. Αν λοιπόν το δελτίο σας είναι ενδιαφέρον θα το καταλάβετε απο την κουβέντα σας με το δημοσιογράφο. Θα σας μιλάει εκείνος/η γι' αυτό και όχι εσείς όπως συνηθίζεται.

2. Φροντίστε να αποκτήσετε οικειότητα με το/τη δημοσιογράφο. Ακόμα και αν κάποιοι δε σας θυμούνται ξεκινήστε το τηλεφώνημα σας υπενθυμίζοντας ότι έχετε επικοινωνία για τα νέα της "ταδε" εταιρείας και μιλήστε του/της στον ενικό (χωρίς φυσικά να γίνεστε αγενείς). Κάτι τέτοιο τους θυμίζει ότι στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ένας άνθρωπος και όχι μια μηχανή αναγκαστικής επικοινωνίας. Αυτό δεν βοηθά απαραίτητα στη δημοσίευση του δελτίου αλλά με τον καιρό πιθανότατα θα κάνει τον δημοσιογράφο πιο ειλικρινή απέναντί σας δίνοντας σας ένα πολύτιμο feedback για το τι είναι χρήσιμο και τι όχι στα δελτία σας. Επίσης με τον καιρό θα έχετε την ευχέρεια να διερευνήσετε επιπλέον ευκαιρίες συνεργασίας όπως για παράδειγμα τη συνέντευξη ενός spokesperson του πελάτη σας, πράγμα που θα κάνει χαρούμενο τόσο το δημοσιογράφο όσο και τον πελάτη (also known as win-win situation). Τέλος είναι σίγουρο πως θα κάνετε νέους φίλους και αυτό είναι εξίσου σημαντικό σε αυτή τη ζωή :-)

Ποιό είναι το επιμύθιο; Να ξεπεράσουμε την τυπική πλευρά του πράγματος και να επικεντρωθούμε στην ουσία. Και πολλά ακόμη τα οποία θα σας κούραζαν αν τα διαβάζατε όλα σε ένα post.

Για την ώρα σας αφήνω. Πάω να ξαναγράψω ένα διαφημιστ.... έεεε, ένα δελτίο τύπου ήθελα να πώ.



Την φωτογραφία τη δανείστικά απο το blog "no more comm"

"Πολιτικές Κουζίνες" από την ΙΚΕΑ

Το πολιτικό μάρκετινγκ είναι ένας από τους δυναμικούς κλάδους της επικοινωνίας. Ιδίως τώρα που η πολιτική έχει απαξιωθεί από τους περισσότερους. Η παλαιότερη έννοια του φτιασιδώματος ενός πολιτικού ή ενός κόμματος έχει γίνει πλέον η ανάγκη για επιτυχημένη προσέγγιση και χρήση καναλιών επικοινωνίας. Οι εκλογές γίνονται, πανηγύρι και ένα μέρος της καθημερινότητας!

Αναλογιζόμενα αυτή την κατάσταση, τα καταστήματα ΙΚΕΑ στη Μεγάλη Βρετανία παρουσίασαν κατά την διάρκεια των φετινών βουλευτικών εκλογών, τρία μοντέλα κουζίνας εμπνευσμένα από τις προσωπικότητες των τριών υποψηφίων των βρετανικών εκλογών.

Η κάθε κουζίνα είχε χαρακτηριστικά τα οποία επαινούσαν και υποστήριζαν κάθε αρχηγό κόμματος. Η κουζίνα BRÜN είναι ανθεκτική, εργατική που εύκολα μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς κάνοντας ταυτόχρονα περισσότερες από μια εργασίες. Στην αντίπερα όχθη η κουζίνα KAMERUN είναι λαμπερή με λείες επιφάνειες και άψογη παρουσίαση. Διαθέτει ειδικό χώρο για πτυσσόμενο ποδήλατο και ένα μοναδικό ψυγείο για να χωρέσει τις σαμπάνιες για την ημέρα της νίκης! Η κουζίνα KLEGGI προβάλλει ως η εναλλακτική επιλογή, επικεντρωμένη στην οικιακή οικονομία διαθέτοντας χώρο ανακύκλωσης και ένα απλό και καθημερινό τραπέζι.

Το agency Cake του Λονδίνου που ανέλαβε την καμπάνια, δημιούργησε μια ιστοσελίδα στην οποία ο χρήστης είχε την ευκαιρία να ξεναγηθεί στα τρία μοντέλα κουζίνας. Η χρήση του διαδικτύου και των social networks έφερε στη σελίδα των «πολιτικών κουζινών» περισσότερους από ένα εκατομμύριο χρήστες σε πολύ λίγο χρονικό.

Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η προσέγγιση έπεισε αρκετούς να αγοράσουν τις κουζίνες από το να τις «ψηφίσουν», ωστόσο αποτέλεσε έναν ανάλαφρο τρόπο πολιτικής παρουσίασης των υποψηφίων σε ένα διαφορετικό κοινό, πιθανότατα λιγότερο υποψιασμένο.

Άστα να... πάνελ!

Είναι αλήθεια πως τα οικονομικά της χώρας πάνε απο το κακό στο χειρότερο, οι κυβερνήσεις και οι κοινοβουλευτικές συνθέσεις της τελευταίας 40ετίας δεν κατάφεραν να βάλουν τη χώρα σε μια τροχιά ανάπτυξης κλπ, κλπ, κλπ...

Σε αυτή τη συγκυρία ποια είναι η εικόνα των ΜΜΕ, ποια είναι η εικόνα του πολιτικού κόσμου και πόσο η εικόνα που διαμορφώνεται μπορεί να δημιουργήσει ελπίδα σε ένα σίγουρα ανασφαλές κοινό που παρακολουθεί τις εξελίξεις;

Δυστυχώς τα ΜΜΕ μεταφέρουν μια, όντως, ζωφερή εικόνα η οποία με την ανάλυση απο τα πάνελ των εκπομπών και τους τηλεσχολιαστές στα δελτία ειδησεων γίνεται ...λίγο χειρότερη, ενώ ταυτόχρονα το "τηλεοπτικό βλέμμα" παρεκλίνει απο το πραγματικό πρόβλημα। (Στις, πολλές, περιπτώσεις που οι συζητήσεις κινούνται γύρω απο προβοκάτσιες και άλλα τέτοια )

Μέσα σε αυτή την παράνοια της εικόνας και του λόγου έχεις μικρές ευχάριστες οάσεις που εμπίπτουν στο πεδίο της επικοινωνίας। Η μια αφορά τα έξυπνα συνθήματα στους τοίχους। Ένα πρόσφατο που είδα στον πεζόδρομο Κοραή -σύντομα θα ανεβάσω και τη σχετική φωτό- έγραφε: "Συγγνώμη που γράφω στον τοίχο αλλά δε με καλούν στις εκπομπές"। Αν μή τι άλλο, πνευματώδες! Τώρα θα μου πείτε, "μα δε σε ενοχλεί που βάφουν και "ρυπαίνουν" τους δημόσιους χώρους"; Ένα έξυπνο μήνυμα που ενδεχομένως αφυπνίζει, ειδικά στις μέρες μας, όχι μόνο δεν θα πρέπει να ενοχλεί, αλλά είναι και απαραίτητο θα απαντούσα εγώ। Και σίγουρα είναι κάτι προτιμότερο απο το να βάζει κανείς φωτιά σε τράπεζες...

(Ευχαριστώ το blog "the three wishes" για την εικόνα)

Η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη των ημερών (παραμερίζοντας τη γνώμη μου για τον πολιτικό κόσμο της χώρας και χωρίς να έχω ψηφίσει ποτέ το κυβερνών κόμμα [έχει σημασία αυτό για τη συνέχεια]) ήταν η έκρηξη του πρωθυπουργού στη δευτερολογία του, κατα τη διάρκεια της συζήτησης στην ολομέλεια της βουλής σχετικά με την ψήφιση ή όχι των μέτρων οικονομικής στήριξης। Δεν αναφέρομαι στην πολιτική ή τις θέσεις του πάνω στο ζήτημα। Απομονώστε το κομμάτι μετά το 3' 52'' στο οποίο ο πρωθυπουργός απαντά στους συνεχόμενους ψίθυρους για τη λάθος χρήση έκφρασης στη διάρκεια της ομιλίας του. Όπως λέει και μια συνάδελφος, σε τέτοιες στιγμές "τι τους θέλει κανείς τους επικοινωνιολόγους"। Λόγω επαγγελματικής ιδιότητας κάτι τέτοιο θα έπρεπε να με θίγει, έτσι δεν είναι; Όχι και πάλι όχι। Άλλωστε η πεμπτουσία της επικοινωνίας είναι η ειλικρίνεια। Όταν δε αυτή συνοδεύεται και απο μια δόση αυθορμητισμού νομίζω ότι "την έχουμε" τη συνταγή।

Μπράβο λοιπόν σ' αυτή την (ας ελπίσουμε όχι) προσωρινή αναλαμπή στην πολιτική ζωή.
Τα λέμε σύντομα.

Promotion στο θέατρο

έχρι τώρα βλέπαμε την "γκρίζα διαφήμιση" μέσα από γνωστές τηλεοπτικές σειρές ή κινηματογραφικές ταινίες. Ακόμη περισσότερο είχαμε συνηθίσει την προώθηση προϊόντων σε μεγάλες εκδηλώσεις ή σε κεντρικά σημεία.

Η Unilever Ηellas εφαρμόζει το τελευταίο διάστημα έναν συνδυασμό και των δύο ενεργειών. Στην θεατρική παράσταση "Η Γεύση της Ευτυχίας" στο Θέατρο Θεμιστοκλέους 104 (εκδόσεις Καστανίωτη) η μάρκα Knorr δεν είναι απλά ο υποστηρικτής αλλά και η συνταγή για την γεύση της ευτυχίας που ψάχνει η πρωταγωνίστρια.

Η συμπαθητική Ευτυχία χορεύει, τραγουδά και μαγειρεύει ζωντανά στη σκηνή. Προσπαθεί να κερδίσει τη καρδιά του σεφ Φάνη (που μέχρι τότε είναι γνωστός αλλά δυστυχισμένος) και να αποδείξει πως διανύεται η απόσταση από τον ασήμαντο βίο στην ευτυχισμένη ζωή, και φυσικά τη σημασία της γεύσης στην προσωπική μας ευτυχία.

Οι θεατές, παρακολουθώντας την να μαγειρεύει, ανακαλύπτουν πως το μυστικό της είναι η γεύση του ζωμού Κnorr «Σπιτικός»। Η κουζίνα της Ευτυχίας κατακλύζεται στο φόντο της από τα φακελάκια διαφόρων γεύσεων από σούπες Knorr। Το μήνυμα είναι διπλό: ενισχύεται η εικόνα της μάρκας ως ένα προϊόν καθημερινής διατροφής και παράλληλα του δίνεται η συμβολική εικόνα της ευτυχίας που μπορεί να χαρίσει। Έτσι το αγαθό ταυτίζεται τεχνηέντως με την υπόθεση του έργου και οι πρωταγωνιστές γίνονται «ζωντανοί χρήστες του» βιώνοντας τελικά την "επι σκηνής" μοναδικότητα του προϊόντος.

Οι κριτικές μέχρι στιγμής για την παράσταση είναι ικανοποιητικές, κάτι που χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη επιλογή, επιτυχημένη για την Knorr. Οι νέοι ηθοποιοί πέρασαν τα μηνύματα σε ένα κοινό το οποίο δεν είναι το κατ' εξοχήν κοινό της σούπας και επιπλέον ενίσχυσαν την προσπάθεια "αποχαρακτηρισμού" ώς το φαγητό του αρρώστου, ή του βαρύ χειμώνα.

Στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης οι πρωταγωνιστές μαζί με τις promoter προσέφεραν στους θεατές απο μια ζεστή κούπα Quick Snack της Κnorr. Η εξαιρετική δουλεία αποτυπώθηκε στα μέσα απο την κατα κόρον αναπαραγωγή του δελτίου τύπου με κύριο τίτλο «Η Γεύση της Ευτυχίας έχει τη γεύση της Knorr».

Ο δυναμισμός του Λογοτύπου

Το λογότυπο είναι ένας ειδικός μηχανισμός που διασφαλίζει έναν ορισμένο αριθμό λειτουργιών στη διαδικασία επικοινωνίας μεταξύ μιας οργάνωσης και των διαφορετικών τμημάτων του κοινού της.

Στο λογότυπο πάντα πρέπει να εγκαθιδρυθεί μια επαφή του πομπού και του δέκτη. Να εκφράζει δηλαδή  τη ταυτότητας και τη προσωπικότητα της οργάνωσης που εκπέμπει. Το λογότυπο πρέπει να μιλάει για το ίδιο το προϊόν – υπηρεσία του, να προσφέρει πληροφορίες και να διηγείται μια ιστορία για την οργάνωση που αντιπροσωπεύει.

Η εισαγωγή του λογοτύπου έγινε κατά την βιομηχανική επανάσταση προκειμένου να δηλωθεί η διαφορετικότητα των προϊόντων. Σήμερα τα λογότυπα δεν αποτελούν απλά μια ταυτότητα του φορέα ή της εταιρείας. Κλείνουν μέσα τους έναν τρόπο ζωής και τα ιδανικά του προϊόντος που οι αγοραστές καλούνται να γίνουν μέτοχοι.

 Ας δούμε τριά παραδείγματα:

• Η συγχώνευση δυο πειραϊκών συλλόγων γέννησε τον Ολυμπιακό και το λογότυπό του. Η χρονολογία ίδρυσης είναι δηλωτική της ιστορίας του ΟΣΦΠ. Το όνομα του νέου συλλόγου επιλέχθηκε ώστε να υποδηλώνει το πάθος, την αθλητική ισχύ, την ευγενή άμιλλα, τη δίκαιη νίκη, έννοιες που περικλείονται στο λεγόμενο ολυμπιακό ιδεώδες. Υπό το σκεπτικό αυτό επιλέχθηκε και ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος ως έμβλημα, με χρώματα το κόκκινο του πάθους και της νίκης και το λευκό της αγνότητας και του δίκαιου ανταγωνισμού. 

• Από την ίδρυσή της το 1950 το λογότυπο της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού παραμένει το ίδιο εύκολα αναγνωρίσιμο. Τα αρχικά γράμματα της επιχείρησης ταυτίζονται με τον ηλεκτρισμό και εμφανίζονται έντονα και τονισμένα στο λογότυπο. Το σχέδιο έκανε εύκολα αντιληπτό και σε αυτόν που δεν γνώριζε ανάγνωση ότι πρόκειται για εταιρεία ηλεκτρισμού, μια και η χρήση του ήταν ευρεία (από έγγραφα μέχρι σήμανση σε μετασχηματιστες).

• Το 1972 η τότε Τράπεζα Πίστεως καθιέρωνε νέο λογότυπο που μέχρι και σήμερα προέρχεται από παράσταση ενός από τα αρχαιότερα νομίσματα της Αίγινας. Είναι ταυτόχρονα γεωμετρικό, αλλά και τόσο αφηρημένο ώστε να λειτουργεί ακόμη και διακοσμητικά στις διάφορες εφαρμογές της τράπεζας. Εντάσσεται σε ένα περίγραμμα που μαζί με το ανοικτό κυανό προσελκύει το μάτι και εντυπώνεται εύκολα στη μνήμη. Η επωνυμία της τράπεζας, πλέον ALPHA BANK, περιέχεται στο σύνολο αντιπροσωπεύοντας μια ιστοριά για τον τραπεζικό όμιλο.

Από τα τρία πολύ γνωστά παραδείγματα γίνεται αντιληπτό ότι ένα λογότυπο δεν είναι απλά μια απεικόνιση. Στο σύνολό του κλείνει μια ιστορία ακόμα και μια παράδοση - ιδέα. Το χρώμα που περιέχει γίνεται υποδηλωτικό του φορέα που αντιπροσωπεύει. Το σχέδιό του είναι σχετικά εύκολο για να μένει στη μνήμη και να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες εφαρμογές. Κυρίως περιέχει ένα λεκτικό σύνολο ή αρκτικόλεξο για να συνδέεται αμέσως με αυτό που αντιπροσωπεύει.

Δημόσιες Σχέσεις και Crisis Management

Οι Δημόσιες Σχέσεις (Public Relations) αποτελούν ένα πολύ σημαντικό "εργαλείο" για την επιτυχημένη πορεία μιας επιχείρησης. Ως ένα από τα πέντε στοιχεία του Μείγματος Προβολής (τα υπόλοιπα είναι η Προσωπική Πώληση, η Διαφήμιση, η Προώθηση Πωλήσεων και το Άμεσο Μάρκετινγκ), οι Δημόσιες Σχέσεις είναι ίσως το στοιχείο που είναι το λιγότερο κατανοητό αλλά και εκείνο που περικλείει απεριόριστες δυνατότητες. Ο ρόλος τον οποίο η λειτουργία των δημοσίων σχέσεων καλείται να διαδραματίσει είναι ουσιαστικός τόσο στις "καλές μέρες" όσο και σε δύσκολες περιόδους για την επιχείρηση.

Τι είναι όμως οι δημόσιες σχέσεις; Σύμφωνα με το Βρετανικό Ινστιτούτο Δημοσίων Σχέσεων, οι δημόσιες σχέσεις είναι η "συστηματική, προγραμματισμένη, συνεχής και συνεπής προσπάθεια για τη δημιουργία και τη διατήρηση σχέσεων αμοιβαίας κατανόησης ανάμεσα σε ένα άτομο ή μια οργανωμένη ομάδα και τα κοινά της". Από αυτό τον ορισμό εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι δημόσιες σχέσεις δεν αποτελούν "προπαγάνδα" αφού αποσκοπεί στην καλλιέργεια αληθινών σχέσεων μιας επιχείρησης με τις ομάδες ενδιαφερομένων.

Η ουσιαστική συμβολή των δημοσίων σχέσεων στην επιτυχία της επιχείρησης γίνεται αντιληπτή αν αναλογιστούμε τις ποικίλες ανάγκες που αυτές καλύπτουν. Πιο συγκεκριμένα, οι δημόσιες σχέσεις διαμορφώνουν και υποστηρίζουν την εικόνα και τη φήμη της επιχείρησης, πληροφορούν τις ομάδες ενδιαφερομένων, προετοιμάζουν την αγορά για το λανσάρισμα νέων προϊόντων και υπηρεσιών και προλαμβάνουν και αντιμετωπίζουν κρίσεις (Crisis Management).

Αυτό που δεν θα πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι οι δημόσιες σχέσεις χρειάζονται συνεχή εφαρμογή, προϋποθέτουν τη συμμετοχή ΟΛΩΝ στην εφαρμογή τους και η αποτελεσματικότητά τους είναι μεσομακροπρόθεσμη.

Οι δημόσιες σχέσεις δοκιμάζονται στις περιπτώσεις όπου η επιχείρηση αντιμετωπίζει κάποια κρίση. Το πρώτο βήμα σε μια τέτοια περίπτωση είναι να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά των κρίσεων. Σε γενικές γραμμές, η κρίση αποτελεί γεγονός ενάντια στη συνήθη τάξη των πραγμάτων. Αναμφίβολα η κρίση απαιτεί άμεσες ενέργειες για την αντιμετώπισή της και αποτελεί μια εν δυνάμει ζημιογόνο αιτία αφού πάντα διακυβεύεται κάτι (π.χ. εταιρική φήμη, κερδοφορία, πωλήσεις, αξιοπιστία της εταιρείας κτλ.) που έχει τοπικό ή και διεθνές αντίκτυπο. Ακόμη, στο δύσκολο έργο της αντιμετώπισης μιας κρίσης τα αρμόδια στελέχη συνήθως επιστρατεύουν την κριτική τους ικανότητα και προκαλείται το ενδιαφέρον του Τύπου και των ομάδων ενδιαφερομένων.

Πώς θα πρέπει λοιπόν οι δημόσιες σχέσεις να ενεργήσουν για την αντιμετώπιση της κρίσης; Κατ' αρχάς, θα πρέπει να καθοριστούν τα προβλήματα σε άμεσο χρονικό ορίζοντα. Σε δεύτερη φάση, θα πρέπει να προγραμματιστούν οι ενέργειες στοχεύοντας στη μακροπρόθεσμη λύση του προβλήματος. Σε αυτό ιδιαίτερα πολύτιμη είναι η διατύπωση όλων των πιθανών σεναρίων σχετικά με την αποτελεσματικότητα των ενεργειών. Επίσης, σε τέτοιου είδους περιπτώσεις η δημιουργία μιας Ομάδας Αντιμετώπισης Κρίσεων μέλος της οποίας θα είναι και ο εκπρόσωπος τύπου της επιχείρησης, διευκολύνει σημαντικά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των ενεργειών.

Πέρα από τα παραπάνω, θα πρέπει να ελέγχονται και να αξιολογούνται ΟΛΕΣ οι εισερχόμενες και εξερχόμενες πληροφορίες από έμπειρα - στον τομέα αυτό - στελέχη. Επιπλέον, σε προληπτικό επίπεδο θα πρέπει να έχουν οργανωθεί κατά διαστήματα ασκήσεις ετοιμότητας αλλά και να έχει προετοιμαστεί ένας πλήρης φάκελος με όλες τις πιθανές ερωτήσεις που τυχόν να δεχθεί η επιχείρηση οι οποίες θα συνοδεύονται από τις ενδεδειγμένες απαντήσεις.

Ο χειρισμός μιας κρίσης είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της εταιρικής φήμης. Για το λόγο αυτό, η κατανόηση των αναγκών όλων των ομάδων ενδιαφερομένων (μέτοχοι, εργαζόμενοι, προμηθευτές, πελάτες, κράτος κτλ.) αποτελεί προϋπόθεση για την επιτυχή αντιμετώπιση της κρίσης. Επίσης, κρίνεται αναγκαία η παροχή πληροφόρησης και ειλικρινών διαβεβαιώσεων, η αποφυγή εντάσεων, η ευελιξία και η μακροπρόθεσμη θεώρηση της κατάστασης και των διαφόρων χειρισμών.