Δελτίο Τύπου και τύπου...δελτίο

"- Καλησπέρα σας, το όνομα μου είναι blablabla και σας καλώ εκ μέρους της εταιρείας blabla. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν λάβατε ένα δελτίο τύπου που στείλαμε σχετικά με blablabla.

- Βεβαίως, το έλαβα χθές το μεσημέρι

- Πολυ ωραία. Θέλω επίσης να σας ρωτήσω αν σας φάνηκε ενδιαφέρον και αν θα υπάρξει κάποια δημοσίευση.

- Κοιτάξτε, το έχω προωθήσει για δημοσίευση και θα εξαρτηθεί απο τον αρχισυντάκτη μου.

- Πολύ ωραία σας ευχαριστώ πολύ..."

Και όλοι ξέρουμε που το προώθησε... Αυτός θα μπορούσε να είναι - και είναι - ένας καθημερινός τυπικός διάλογος μεταξύ ενός νέου client executive και ενός δημοσιογράφου στη διάρκεια του follow up για την κυκλοφορία δελτίου τύπου.

Το πιθανότερο είναι πως μετά απο αυτό το διάλογο το δελτίο δε θα δεί ποτέ το φως της δημοσιότητας γιατί προωθήθηκε αντί για τον αρχισυντάκτη, στον κάλαθο των αχρήστων ή στα deleted του outlook. Τι δεν έγινε σωστά λοιπόν; Όχι πολλά πράγματα αλλά πολύ ουσιαστικά. Αν ξεπεράσει κανείς κάποια βασικά η ουσία επικεντρώνεται σε δύο πράγματα στρατηγικής σημασίας.

1. Το δελτίο πρέπει να περιέχει είδηση. Το λάθος που κάνουν πολλοί πελάτες -μιλάω εκ της βραχύβιας πείρας μου- είναι να νομίζουν πως θα πουλήσουν μέσα απο ένα δελτίο τύπου. Εκεί μπαίνει στη μέση ο ρόλος του συμβούλου με τον οποίο θα πρέπει να τους αποτρέπει κανείς απο κάτι τέτοιο. Αν η λίστα των ανθρώπων που θα παραλάβουν το δελτίο έχει εξ' αρχής καταρτιστεί σωστά τότε αρκεί το Δ.Τ. να έχει κάτι που αξίζει για το δημοσιογράφο και αυτό είναι ένα γεγονός που αφορά το ρεπορταζ που καλύπτει. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως τα ΜΜΕ δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Δημοσιεύουν ειδήσεις και διαφημίσεις. Επομένως αν το Δ.Τ. μοιάζει με διαφήμιστικό φροντίστε η εταιρεία την οποία εκπροσωπείτε να έχει καλές και -πρώτα απ' όλα - έμμισθες σχέσεις με το εμπορικό τμήμα του μέσου που θέλετε να προσεγγίσετε, αλλιώς... . Πρόσφατα έτυχε να μιλάω τηλεφωνικά με δημοσιογράφο -με τον οποίο να σημειώσω ότι δεν έχουμε γνωριστεί- πάνω απο 20' για δελτίο τύπου στο οποίο έκανα follow up - εξυπηρέτηση σε άλλο συνάδελφο. Αν λοιπόν το δελτίο σας είναι ενδιαφέρον θα το καταλάβετε απο την κουβέντα σας με το δημοσιογράφο. Θα σας μιλάει εκείνος/η γι' αυτό και όχι εσείς όπως συνηθίζεται.

2. Φροντίστε να αποκτήσετε οικειότητα με το/τη δημοσιογράφο. Ακόμα και αν κάποιοι δε σας θυμούνται ξεκινήστε το τηλεφώνημα σας υπενθυμίζοντας ότι έχετε επικοινωνία για τα νέα της "ταδε" εταιρείας και μιλήστε του/της στον ενικό (χωρίς φυσικά να γίνεστε αγενείς). Κάτι τέτοιο τους θυμίζει ότι στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ένας άνθρωπος και όχι μια μηχανή αναγκαστικής επικοινωνίας. Αυτό δεν βοηθά απαραίτητα στη δημοσίευση του δελτίου αλλά με τον καιρό πιθανότατα θα κάνει τον δημοσιογράφο πιο ειλικρινή απέναντί σας δίνοντας σας ένα πολύτιμο feedback για το τι είναι χρήσιμο και τι όχι στα δελτία σας. Επίσης με τον καιρό θα έχετε την ευχέρεια να διερευνήσετε επιπλέον ευκαιρίες συνεργασίας όπως για παράδειγμα τη συνέντευξη ενός spokesperson του πελάτη σας, πράγμα που θα κάνει χαρούμενο τόσο το δημοσιογράφο όσο και τον πελάτη (also known as win-win situation). Τέλος είναι σίγουρο πως θα κάνετε νέους φίλους και αυτό είναι εξίσου σημαντικό σε αυτή τη ζωή :-)

Ποιό είναι το επιμύθιο; Να ξεπεράσουμε την τυπική πλευρά του πράγματος και να επικεντρωθούμε στην ουσία. Και πολλά ακόμη τα οποία θα σας κούραζαν αν τα διαβάζατε όλα σε ένα post.

Για την ώρα σας αφήνω. Πάω να ξαναγράψω ένα διαφημιστ.... έεεε, ένα δελτίο τύπου ήθελα να πώ.



Την φωτογραφία τη δανείστικά απο το blog "no more comm"

"Πολιτικές Κουζίνες" από την ΙΚΕΑ

Το πολιτικό μάρκετινγκ είναι ένας από τους δυναμικούς κλάδους της επικοινωνίας. Ιδίως τώρα που η πολιτική έχει απαξιωθεί από τους περισσότερους. Η παλαιότερη έννοια του φτιασιδώματος ενός πολιτικού ή ενός κόμματος έχει γίνει πλέον η ανάγκη για επιτυχημένη προσέγγιση και χρήση καναλιών επικοινωνίας. Οι εκλογές γίνονται, πανηγύρι και ένα μέρος της καθημερινότητας!

Αναλογιζόμενα αυτή την κατάσταση, τα καταστήματα ΙΚΕΑ στη Μεγάλη Βρετανία παρουσίασαν κατά την διάρκεια των φετινών βουλευτικών εκλογών, τρία μοντέλα κουζίνας εμπνευσμένα από τις προσωπικότητες των τριών υποψηφίων των βρετανικών εκλογών.

Η κάθε κουζίνα είχε χαρακτηριστικά τα οποία επαινούσαν και υποστήριζαν κάθε αρχηγό κόμματος. Η κουζίνα BRÜN είναι ανθεκτική, εργατική που εύκολα μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς κάνοντας ταυτόχρονα περισσότερες από μια εργασίες. Στην αντίπερα όχθη η κουζίνα KAMERUN είναι λαμπερή με λείες επιφάνειες και άψογη παρουσίαση. Διαθέτει ειδικό χώρο για πτυσσόμενο ποδήλατο και ένα μοναδικό ψυγείο για να χωρέσει τις σαμπάνιες για την ημέρα της νίκης! Η κουζίνα KLEGGI προβάλλει ως η εναλλακτική επιλογή, επικεντρωμένη στην οικιακή οικονομία διαθέτοντας χώρο ανακύκλωσης και ένα απλό και καθημερινό τραπέζι.

Το agency Cake του Λονδίνου που ανέλαβε την καμπάνια, δημιούργησε μια ιστοσελίδα στην οποία ο χρήστης είχε την ευκαιρία να ξεναγηθεί στα τρία μοντέλα κουζίνας. Η χρήση του διαδικτύου και των social networks έφερε στη σελίδα των «πολιτικών κουζινών» περισσότερους από ένα εκατομμύριο χρήστες σε πολύ λίγο χρονικό.

Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η προσέγγιση έπεισε αρκετούς να αγοράσουν τις κουζίνες από το να τις «ψηφίσουν», ωστόσο αποτέλεσε έναν ανάλαφρο τρόπο πολιτικής παρουσίασης των υποψηφίων σε ένα διαφορετικό κοινό, πιθανότατα λιγότερο υποψιασμένο.

Άστα να... πάνελ!

Είναι αλήθεια πως τα οικονομικά της χώρας πάνε απο το κακό στο χειρότερο, οι κυβερνήσεις και οι κοινοβουλευτικές συνθέσεις της τελευταίας 40ετίας δεν κατάφεραν να βάλουν τη χώρα σε μια τροχιά ανάπτυξης κλπ, κλπ, κλπ...

Σε αυτή τη συγκυρία ποια είναι η εικόνα των ΜΜΕ, ποια είναι η εικόνα του πολιτικού κόσμου και πόσο η εικόνα που διαμορφώνεται μπορεί να δημιουργήσει ελπίδα σε ένα σίγουρα ανασφαλές κοινό που παρακολουθεί τις εξελίξεις;

Δυστυχώς τα ΜΜΕ μεταφέρουν μια, όντως, ζωφερή εικόνα η οποία με την ανάλυση απο τα πάνελ των εκπομπών και τους τηλεσχολιαστές στα δελτία ειδησεων γίνεται ...λίγο χειρότερη, ενώ ταυτόχρονα το "τηλεοπτικό βλέμμα" παρεκλίνει απο το πραγματικό πρόβλημα। (Στις, πολλές, περιπτώσεις που οι συζητήσεις κινούνται γύρω απο προβοκάτσιες και άλλα τέτοια )

Μέσα σε αυτή την παράνοια της εικόνας και του λόγου έχεις μικρές ευχάριστες οάσεις που εμπίπτουν στο πεδίο της επικοινωνίας। Η μια αφορά τα έξυπνα συνθήματα στους τοίχους। Ένα πρόσφατο που είδα στον πεζόδρομο Κοραή -σύντομα θα ανεβάσω και τη σχετική φωτό- έγραφε: "Συγγνώμη που γράφω στον τοίχο αλλά δε με καλούν στις εκπομπές"। Αν μή τι άλλο, πνευματώδες! Τώρα θα μου πείτε, "μα δε σε ενοχλεί που βάφουν και "ρυπαίνουν" τους δημόσιους χώρους"; Ένα έξυπνο μήνυμα που ενδεχομένως αφυπνίζει, ειδικά στις μέρες μας, όχι μόνο δεν θα πρέπει να ενοχλεί, αλλά είναι και απαραίτητο θα απαντούσα εγώ। Και σίγουρα είναι κάτι προτιμότερο απο το να βάζει κανείς φωτιά σε τράπεζες...

(Ευχαριστώ το blog "the three wishes" για την εικόνα)

Η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη των ημερών (παραμερίζοντας τη γνώμη μου για τον πολιτικό κόσμο της χώρας και χωρίς να έχω ψηφίσει ποτέ το κυβερνών κόμμα [έχει σημασία αυτό για τη συνέχεια]) ήταν η έκρηξη του πρωθυπουργού στη δευτερολογία του, κατα τη διάρκεια της συζήτησης στην ολομέλεια της βουλής σχετικά με την ψήφιση ή όχι των μέτρων οικονομικής στήριξης। Δεν αναφέρομαι στην πολιτική ή τις θέσεις του πάνω στο ζήτημα। Απομονώστε το κομμάτι μετά το 3' 52'' στο οποίο ο πρωθυπουργός απαντά στους συνεχόμενους ψίθυρους για τη λάθος χρήση έκφρασης στη διάρκεια της ομιλίας του. Όπως λέει και μια συνάδελφος, σε τέτοιες στιγμές "τι τους θέλει κανείς τους επικοινωνιολόγους"। Λόγω επαγγελματικής ιδιότητας κάτι τέτοιο θα έπρεπε να με θίγει, έτσι δεν είναι; Όχι και πάλι όχι। Άλλωστε η πεμπτουσία της επικοινωνίας είναι η ειλικρίνεια। Όταν δε αυτή συνοδεύεται και απο μια δόση αυθορμητισμού νομίζω ότι "την έχουμε" τη συνταγή।

Μπράβο λοιπόν σ' αυτή την (ας ελπίσουμε όχι) προσωρινή αναλαμπή στην πολιτική ζωή.
Τα λέμε σύντομα.