"Η φράση αυτή του τίτλου, που ανήκει στον πρώην πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, έμελλε να γίνει ιστορική και δυστυχώς να μην επαληθευτεί. Ήταν το 1993 μετά την υπογραφή των Μέσων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, όπου στο πρώτο άρθρο τους ανέφεραν πως “Η Ελληνική Δημοκρατία θα αναγνωρίσει επισήμως την Δημοκρατία της Nova Makedonija......”. Σε διπλωματικό επίπεδο όλοι θεώρησαν πως αυτό σημαίνει το τέλος της υπόθεσης. Όμως η ιστορία επανέφερε τα γεγονότα και τις συζητήσεις στο σημείο μηδέν…
Ο τέως Υπουργός Εξωτερικών Μιχάλης Παπακωνσταντίνου γράφει μετά από χρόνια στο βιβλίο του «Το ημερολόγιο ενός πολιτικού»:“....αλλά τότε, μόλις τότε, στην εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, ανακαλύψαμε την ενοχλητική, ίσως εχθρική, πάντως όχι φιλική ανάδυση στην παγκόσμια σκηνή ενός νέου κράτους στα βόρεια σύνορά μας.....Δεν δίναμε καμιά σημασία σ΄αυτό το κράτος όταν ήταν ένα από τα ομόσπονδα της Γιουγκοσλαβίας.
Στην δεκαετία του 1990, οι νέοι ηγέτες των Σκοπίων είχαν αρχίσει να ετοιμάζονται μέσα από τα Πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ίδιοι που μετά από λίγα χρόνια υποστήριξαν τις θέσεις των ΗΠΑ στη Βαλκανική. Παράλληλα, εκείνη την περίοδο αρχίζει και μια εκτεταμένη προπαγάνδα των σκοπιανών λόμπυ του εξωτερικού, προσπαθώντας να δημιουργήσουν θέμα Μακεδονικού Κράτους.
- Η γενικότερη πολιτική της Ελλάδας για την καλλιέργεια και διατήρηση καλών σχέσεων με την Ομόσπονδη μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία σε συνδυασμό με την παραδοσιακή φιλία-συνεργασία με τους Σέρβους και την παγκόσμια πολιτική πραγματικότητα εξυπηρετούσαν κατά τον καλύτερο τρόπο τα γενικότερα συμφέροντά της χώρας.
- Η Ελλάδα θεώρησε την προσπάθεια της Σκοπιανής πλευράς να παραχαράξει την ιστορία, σαν υπόθεση παράλογη και ανάξια να τους απασχολήσει σοβαρά, και την προπαγάνδα για αμφισβήτηση της Μακεδονίας αστεία ώστε να βρει οπαδούς που θα υιοθετούσαν τις θέσεις αυτές.
- Άγνοια και ευκαιριακές σκοπιμότητες άλλων ξένων κρατών και παραγόντων που είτε υιοθέτησαν ανεξέλεγκτα ή επέτρεψαν την ανάπτυξη της Σκοπιανής προπαγάνδας.
Κατά την προσπάθεια δημιουργίας νέου κράτους βασισμένου στα δυτικά πρότυπα, οι Σκοπιανοί προσπάθησαν να προσδώσουν τα απαιτούμενα για την αναγνώριση της ανεξαρτησίας τους εθνολογικά, γλωσσικά και εθνολογικά στοιχεία, και υποστηρίζονταν επίσημα και ανεπίσημα τα παρακάτω:
1. Οι Αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες. Απλώς η άρχουσα τάξη είχε εξελληνιστεί ενώ ο λαός παρέμεινε Μακεδονικός δηλαδή μη Ελληνικός.
2. Όταν έφθασαν στην Μακεδονία οι Σλάβοι αναμίχθηκαν με τους Μακεδόνες και έτσι γεννήθηκαν οι Σλαβομακεδόνες.
3. Από τους Σλαβομακεδόνες ξεπήδησε το «Μακεδονικό Έθνος» που αναπτύχθηκε στην ευρύτερη περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας, η οποία περιελάμβανε γεωγραφικά την σημερινή περιοχή των Σκοπίων, την Ανατολική και Δυτική Μακεδονία, και τμήμα της Δυτικής Βουλγαρίας.
4. Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής μιλούσαν μια ιδιαίτερη γλώσσα (Μακεδονική) και όχι την Ελληνική, και τα εδαφικά τμήματα που σήμερα βρίσκονται υπό Ελληνική και Βουλγαρική κυριαρχία κατοικούνται από Μακεδόνες που ομιλούν αυτή τη γλώσσα, αποτελούν Μακεδονική μειονότητα και έχουν υποδουλωθεί.
5. Κάθε τι που αναφέρεται στη Μακεδονία και το Μακεδονικό Έθνος αποτελεί κληρονομιά που τους ανήκει.
6. Το θέμα των συνόρων αφήνεται ανοικτό υποδηλώνοντας άμεσα επεκτατικές τάσεις με το πρόσχημα «Μακεδονικών μειονοτήτων»
Η πρώτη προσπάθεια οικειοποίησης συμβόλων έγινε με την καθιέρωση του Ήλιου της Βεργίνας ως εθνικού συμβόλου μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Πρόσφατα το διεθνές αεροδρόμιο της χώρας μετονομάστηκε σε «Μέγας Αλέξανδρος», σε αντίποινα για την καθιέρωση του ονόματος «Αεροδρόμιο Μακεδονία» για αυτό της Θεσσαλονίκης.
Αν και οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις που είχαν τις έδρες τους στην βόρεια Ελλάδα μεταφέρθηκαν στη γειτονική χώρα, δε κατάφεραν να επιφέρουν και πολιτιστικό προσεταιρισμό παρά μόνο οικονομικό. Κάποτε το εμπάργκο προς τα Σκόπια είχε επιφέρει σοβαρά πλήγματα. Τώρα κάτι τέτοιο μάλλον ζημιά και στα Ελληνικά οικονομικά συμφέροντα θα προκαλέσει.
Μετά και τις πρόσφατες αναταραχές του Κοσσυφοπεδίου, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πολύ πιο σύνθετα από ότι στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Κάποιοι μιλούν για μια νέα εκδοχή του ψυχρού πολέμου. Με την εντεινόμενη προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να δημιουργήσουν εύχρηστους εταίρους στα Βαλκάνια, έναντι της διαρκώς αυξανόμενης υπεροχής της Ρωσίας και μετεξέλιξης της σε ενεργειακή υπερδύναμη καθοριστική για την Ευρώπη.
Σε διπλωματικό επίπεδο, είναι άξιες αναφοράς τρεις περιπτώσεις στις οποίες οι ονομασίες νέων κρατών χωρίς δεύτερη σκέψη είχαν τροποποιηθεί μετά από αντιδράσεις θιγόμενων χωρών.
- Μετά την λήξη του Α` Παγκοσμίου Πολέμου, όταν διαλύθηκε η Αυτοκρατορία της Αυστο-Ουγγαρίας, υποβλήθηκει αίτηση στην τότε Κοινωνία των Εθνών για να ενταχθεί στον νεοσύστατο οργανισμό με το όνομα «Γερμανική Δημοκρατίας της Αυστρίας». Η αίτηση όμως απορρίφτηκε γιατί ο προσδιορισμός «Γερμανική», θεωρήθηκε ότι αντιβαίνει στο ήδη υπάρχον κράτος της Γερμανίας. Τελικά η χώρα εντάχθηκε με το όνομα Αυστρία.
- Το 1957 η τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα απέρριψε αίτηση εισόδου της Μεγάλης Βρετανίας, με απαίτηση της Γαλλίας, γιατί απέναντι από τις Αγγλικές ακτές (Πλύμουθ) της Μάγχης, υπάρχει η γαλλική επαρχία Βρετάνη. Τελικά υποχώρησε η Αγγλία και εισήλθε το 1973 με το όνομα Ηνωμένο Βασίλειο.
- Η Σλοβενία ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος μαζί με την Κροατία το 1992. Τότε έκοψε χαρτονόμισμα όπως είχε δικαίωμα, και έκανε το λάθος να χρησιμοποιήσει ένα έμβλημα που απεικόνιζε μια αυτοκρατορική Αυστριακή πολυθρόνα. Τότε η Αυστρία αντέδρασε έντονα, και απείλησε ακόμη και με πόλεμο την Σλοβενία εάν δε αποσυρόταν άμεσα το συγκεκριμένο χαρτονόμισμα από την κυκλοφορία. Όπως ήταν φυσικό αποσύρθηκε.
Τα λάθη και η αδιαφορία επίλυσης των προβλημάτων, έφεραν το Μακεδονικό σε ένα, απ’ ότι φαίνεται, αδιέξοδο. Ίσως σε κάθε κρίσιμη καμπή της ελληνικής ιστορίας να απαιτείται «η επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων» Ποιος δεν θυμάται άλλοστε το: ‘Θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών…» (δήλωση Σημίτη το 1996 μετά την κρίση των Ιμίων).
Η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Κάτι που σημαίνει όχι απλά το δικαίωμα αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων σε συμμαχικές επιχειρήσεις, αλλά και διατήρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του κράτους μέλους όπως αυτά απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες.
Εξάλλου ο σημερινός πρωθυπουργός το 2004 είχε δηλώσει πως «...στο θέμα της ονομασίας των Σκοπιών θα επιζητήσουμε να δοθεί η λύση που να διασφαλίζει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, της Μακεδονίας μας και την ιστορία μας»
Ζ.Μ.
Περιμένουμε σύντομα το δικό σας άρθρο στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο epikinoniakos@gmail.com
Φιλικά,
Ο Επικοινωνιακός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου